مدح و ولادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
حُسن و جمال و نور خدا جلوه گر شده مـرآت حق به اهـل ولا جـلوه گر شده خورشید آسمان ز رخش شرم می‌کند چون چشمه سار نور سما جلوه گر شده مهتاب شب به چهرۀ خود پرده می‌کشد چون ماه آسمان و فضا جلوه گر شده لبخند فاطمه به علی معنی‌اش چه بود عـشق تـمام خـاطـره‌ها جـلـوه گر شده از حُـسن او سوالِ مـلائک چنـین بود یا رب چگونه و ز کجا جلـوه گر شده روح الامین به مژده و صد تهنیت رسید یا مصطفی رُخَت همه جا جلوه گر شده صحبت ز جود حاتم و یوسف ز حُسن نیست چون که تمام حُسن و سخا جلوه گر شده او را اگر چه یوسف زهرا بخوانده‌اند یوسف کجا چو دلبـر ما جلوه گر شده یاران، کـریم و اِبن کـریم است یار ما تنها برای جـود و عـطا جلوه گر شده صلحش برای امت احمد مبارک است چون اختری به صلح و صفا جلوه گر شده زهـرا به روی گـونۀ او بوسه می‌زند گـویا پیـمـبری به حـرا جـلوه گر شده تبریک خاص ما به حسین است از این جهت پایـه گـذار کـرب و بـلا جلوه گر شده |